Ракун
| Ракун | |
|---|---|
_1.jpg)
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордати |
| Класа: | Цицачи |
| Ред: | Ѕверови |
| Семејство: | Ракуни |
| Род: | Procyon |
| Вид: | P. lotor |
| Научен назив | |
| Procyon lotor (Лине, 1758) | |
| |
| Татковината на ракунот е во црвено, а во сино е доселен | |
| Синоними | |
|
Ursus lotor Карл Лине, 1758 | |
Ракунот е животно сештојадец, ноќен месојадец, кој се одликува со бушава прстенеста опашка и црни образи.
Особености уреди
Северноамериканскиот ракун (Lotor) има дебело тело, кратки нозе, истурена муцка и мали исправени уши. Тој е долг 75-90 см, вклучувајќи ја опашката од 25 см, тежок е 10 кг, а неговото густо, грубо крзно е челично сиво до црно. Нозете потсетуваат на тенки човечки раце. Ракуните јадат безрбетници, глодачи, жаби, бобинки, овошјеи плодови; во градовите тие одат на ѓубриштата. Претпочитаат шуми блиску до вода и обично живеат во шуплините на дрвјата. Ракунот што се храни со ракови (P. cancrivorus) од Јужна Америка е сличен, има погрубо крзно.[2]
Исхрана уреди
Иако ракуните се ноќни животни тие понекогаш се активни и на ден како би ги искористиле достапните извори на храна. Исхраната им се состои од 40% Безрбетници и 27% ’Рбетници. Иако во пролетта и раното лето во главно се хранат со инсекти, црви и други животни достапни рано во годината, повеќе сакаат овошје, пченка и ореви; тие се појавуваат доцна во летото и во есента и претставуваат богат извор на калории за собирање масни наслаги за зимата.
Наводи уреди
- ↑ „Procyon lotor“. IUCN Red List. Version 2008. International Union for Conservation of Nature. 2008. Посетено на 22 March 2009. Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern
- ↑ Британика Енциклопедиски Речник. Топер, МПМ, 2005, Книга 8, стр. 70