Извик
Извиците — зборови со кои се изразуваат чувствени рефлекси, се обрнува внимание или се имитираат звуци.
Најчесто, тие стојат на почетокот на реченицата и не се поврзани со неа по граматички пат. Може да стојат и самостојно и тогаш претставуваат еквивалент на реченица[1].
- Извици се : оф, уф, леле, еј, ало, трас, бум, му, мјау;
- Извиците може да бидат образувани и од полнозначни зборови : мај, кице, боже, помош, марш, стоп, аман, браво;
- Извиците често се удвојуваат, особено ако се имитирање на звуци: туп-туп, гу-гу, мјау-мјау, бре-бре;
- При удвојувањето може да се измени некој глас[1]
 | Оваа статија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |