Академска диплома

Академска диплома е диплома од колеџ или универзитет, често поврзана со титулата, а понекогаш поврзана и со академска позиција, која вообичаено се доделува како признание дека примателот задоволително го завршил предвидениот курс на студии или спровел научни настојувања кои го удостоиле неговиот или нејзиниот прием на диплома. Најчести дипломи денес се дипломите за вишо образование, високо образование, како и дипломите за магистерски и докторски студии. Повеќето високообразовни институции генерално нудат сертификати и неколку програми кои водат до стекнување на Магистратура за Напредни Студии, која претежно е позната како Diplôme d'етиди supérieures spécialisées под нејзиното оригинално француско име.

Преглед

Модерниот академски систем за академски дипломи се развивал и проширувал во средновековниот универзитет, ширејќи се насекаде низ светот како институција:

"Ниту една друга европска институција не се проширила во рамки на целиот свет како што се проширила традиционалната форма на европскиот универзитет. Дипломите доделувани од страна на европските универзитети – за вишо образование, високо образование, магистерски и докторски студии - биле усвоени во најразновидните општества ширум светот."

Состанок на доктори на Универзитетот во Париз. Од средновековен ракопис.

Појава на докторски и магистерски дипломи и лиценци

Докторатот (Латински: doceo, предавам) се појавил во средновековна Европа како дозвола за предавање (латински: licentia docendi) во средновековните универзитети. Неговите корени може да се проследат до раната црква кога терминот "доктор" се однесувал на Апостолите, црковните свештеници и други Христијански власти кои ја предавале и ја толкувале Библијата. Правото за издавање на licentia docendi првично припаѓало на црквата, која барала апликантот да положи тест, да даде заклетва за верност и да плати надомест. Третиот Латерански Совет од 1179 гарантирал пристап - во голема мера бесплатно - за сите способни кандидати, чија способност сепак била тестирана од страна на црковната схоластика. Ова право останало јаболко на раздорот помеѓу црковните власти и бавната еманципација на универзитетите, а било доделувано од страна на папата на Универзитетот во Париз во 1231 каде што станало универзална лиценца за предавање (licentia ubique docendi). Сепак, додека licentia продолжила да одржува повисок престиж отколку дипломата (Универзитетската), таа на крајот се редуцирала со еден преоден чекор во магистратура и докторат, кои денес се ексклузивна квалификација за предавање.

На универзитетите, докторската обука имала форма на школување на занаетчиство. Традиционалното времетраење на студии пред новите наставници да добијат признание за "мајстор на уметноста" било седум години, исто како времетраењето за школување во другите професии. Првично термините "магистер" и "доктор" биле синоним, но со тек на времето докторатот почнал да се гледа како повисока квалификација од магистратурата.

Денес термините "магистер", "доктор" (од латински - што буквално значи: "наставник") и "професор" означуваат различни нивоа на академско постигнување, но во средновековниот универзитет тие биле еквивалентни термини, нивната употреба во името на дипломата била прашање на обичајот на универзитетот. (Повеќето универзитети доделувале Магистер на Уметност, иако највисоката диплома често се нарекувала Магистер по Теологија / Божество или Доктор по Теологија / Божество во зависност од местото).

Најраните докторски дипломи (доктор по теологија - Божество, филозофија - доктор по филозофија и медицина -. Medicinæ доктор) е одраз на историската поделба на сите универзитетски проучувања во овие три полиња. Со текот на времето дипломата “доктор по теологија”. постепено станала поретка и студиите надвор од теологијата и медицината станале почести (таквите студии подоцна биле наречени "филозофија", но денес се класифицираат како хуманистички науки - сепак оваа употреба преживала за дипломата Доктор по Филозофија).

Универзитетот на Болоња во Италија, кој се смета за најстар универзитет во Европа, бил првата институција која доделувала диплома за Доктор по Граѓанско Право во доцниот 12 век, таа исто така доделувала слични дипломи во други области, вклучувајќи ја и медицината.

Универзитетот во Париз го користел терминот "магистер" за своите дипломирани студенти, практика присвоена од англиските универзитети во Оксфорд и Кембриџ, како и античките шкотски универзитети Сент Ендрус, Глазгов, Абердин, и Единбург.

Појава на универзитетската диплома

Во средновековните европски универзитети, кандидатите кои завршувале три или четири годишни студии во пропишаните текстови на trivium (граматика, реторика, и логика) и quadrivium (математика, геометрија, астрономија и музика), заедно познати како Либерална Уметност, и кои успешно ги положувале испитите одржани од страна на нивните наставници, добивале признание за универзитетска диплома за уметности, од латинскиот baccalaureus, термин кој претходно се однесувал на штитоносец (односно, помошник) на витез. Понатамошното образование, како и успешното учество и модерирање на дебати, водело до здобивање на дипломата Магистер за Уметности, од латинскиот збор magister, наставник, назначувајќи го студентот кој ја добива дипломата со право да предава за овие предмети. Магистрите за Уметност имале право да влезат во студии во рамки на "повисоките факултети" на Право, Медицина или Теологија, и да се здобијат најпрво со универзитетска диплома, а потоа со магистерска или докторска диплома во овие предмети. Така дипломата била само чекор на патот да се стане потполно квалификуван магистер - оттука потекнува и англискиот збор " graduate ", кој е заснован на Латинскиот gradus ("чекор").

Еволуција на терминологијата за дипломите

Именувањето на дипломите на крај било поврзано со проучуваните предмети. Научниците на факултетите за уметност или граматика станале познати како "магистри", но оние во теологијата, медицината и правото биле познати како "доктори". Бидејќи студирањето на уметност или граматика било неопходен предуслов за да се студираат теми како теологија, медицина и право, докторската диплома поседувала повисок статус од магистерската диплома. Ова довело до модерна хиерархија во која дипломата Доктор по Филозофија, која во својата сегашна форма како диплома заснована на истражување и дисертација е развиена во 18-от и XIX век на германските универзитети, е понапредна диплома од Магистер за Уметности. Практиката за користење на терминот доктор за докторите на науки била развиена во рамки на германските универзитети и се проширила низ академскиот свет.

Француската терминологија е тесно поврзана со оригиналните значења на термините. Baccalauréat (споредено "диплома") се доделува на француските студенти кои успешно го завршуваат средното образование и го признава правото за студирање на универзитет. Кога студентите дипломираат на универзитет, им се доделува лиценца, слично како што се правело во средновековното образование на занаетчии, со што биле квалификувани да учат во средните училишта или да продолжат со повисоко ниво на студии. Шпанија имала слична структура: терминот "Bachiller" се користел за оние кои завршиле средно или високо ниво на училишно образование, познато како "Bachillerato". Стандардниот 5-годишен шпански универзитет имал диплома "Licenciado", (иако имало неколку сродни 3-годишни дипломи наречени "diplomaturas", при што оние што ќе се здобиеле со "diplomados" би можеле да продолжат да учат за сродна licenciatura). Највисокото ниво било "доктор".

Дипломи доделени од други институции

Во минатото, дипломите директно се издавале со овластување од монархот или од бискупот, а не преку било која образовна институција. Оваа практика претежно е изумрена. Во Велика Британија, Ламбет Дипломата сè уште се доделува од страна на Кентерберискиот Архиепископ.

Академска униформа

Во повеќето земји, стекнувањето со академска диплома му дава право на носителот да носи специфична академска униформа карактеристична за институцијата која што ја доделува, идентификувајќи го статусот на поединецот кој ја носи.

Сегашни нивоа за здобивање со диплома

Традиционално повеќе мажите отколку жените се здобивале и заработувале дипломи на универзитетите ширум светот. Пресвртница настанала во САД според резултатите од пописот во 2010, според кои жените ги надминале мажите во здобивањето со магистерски дипломи, за првпат. Пописот во САД објавил дека 10,5 милиони мажи имаат магистерска или повисока диплома, во споредба со 10.6 милиони жени. Првата година во која жените ги надминале мажите во здобивањето со универзитетска диплома била 1996 година.

Означување на заработените дипломи

Постојат различни конвенции за означување на дипломите според нивното име. Во некои култури вообичаено е да се издаде само највисоката диплома. Во други, вообичаено е да се издаде целосната низа, во некои случаи исто така се додаваат и кратенки за дисциплината, институцијата и (каде што тоа е соодветно) за нивото на почести. Во друга варијација, "правилото за опфатност” често го скратува списокот и може да ја прикрие евидентираната хронологија од целата листа. Тоа значи дека магистерската и универзитетска диплома - доделени во хронолошки редослед - се универзитетска, па магистерска. Правилото за опфатност го одразува принципот дека лицето со даден висок статус не припаѓа одделно на понизок статус.

За институциите членки на Здружението на Комонвелт Универзитети, постои стандардна список на кратенки, но во пракса се користат многу варијации. Најзначајна е употребата на латинските кратенки 'Oxon." и "Cantab." за универзитетите во Оксфорд и Кембриџ, но и покрај тоа овие биле заменети со англиските (помалку користените) "Oxf" и "Camb". Други латински кратенки се St And. за универзитетот Сент Ендрус, Exon. за Универзитетот во Ексетер, Dunelm. за Универзитетот Дурам, Ebor. за Универзитетот во Њујорк, Cantuar. за Универзитетот во Кент (поранешниот "Универзитетот на Кент во Кентербери") и N'cle за Универзитетот во Њукасл. Конфузијата резултира од широката примена на "SA" за Универзитетот во Јужна Австралија (наместо S.Aust.), бидејќи 'SA’ официјално била доделена кратенка на Универзитетот во Јужна Африка. За универзитетите членки на Комонвелтот од различни земји кои делат исто име, како Јорк Универзитетот во Канада и Универзитетот на Јорк во Велика Британија, конвенцијата е присвоена така што на името на универзитетот се додава кратенката на земјата. Во овој пример, "York (Can.)" и "York (UK)" најчесто се користат за означување на дипломите доделени од страна на овие универзитети.

Удвојувањето на буквите во LL.B., LL.M., LL.D. се должи на тоа што овие дипломи се во права, не во право. Двојните букви укажуваат на Латинска множина (генитив случај) легум за разлика од еднина (генитив случај) легис. Кратенките за дипломите во хирургијата Ch. B. и Ch. M. се од латинскиот термин chiruguriae и често укажуваат на универзитетскиот систем создаден по шкотски модел. Комбинација на M.B. со Ch. B. произлегла од потребата студентите да се здобијат со диплома во периодот од годината кога се одржуваат ритуалите за дипломирање, заради правната неможност да се додели M.B. пред тие да бидат соодветно одобрени од страна на професионалните регулаторни тела. Така, Ch. B. се доделувала прва, а M.B. се доделувала подоцна, по регистрацијата и без церемонија. Во последно време двете се издаваат заедно и широко е разбрано дека сочинуваат една диплома.

Некаде се доделуваат јуре dignitatis дипломи. Тоа значи, дека на лицето кое покажало соодветни квалитети за да му биде доделена одредена канцеларија, може да му се додели диплома врз основа на канцеларијата која ја држи. Тоа е уште еден вид на заработена – но не генерално строго академска - диплома. Исклучок настанува кога докторатот се доделува врз основа на канцеларија и завршена дисертација. Во такви околности се доделува дипломата dissertation et јуре dignitatis.

Онлајн диплома

Онлајн дипломата е академска диплома (вообичаено колеџ диплома, но понекогаш изразот вклучува дипломи за средно образование како и без-дипломски сертификат програми), која може да се заработи првенствено или целосно преку употреба на компјутер поврзан со Интернет, наместо да се приствува во кампусот на колеџот на традиционален начин. Подобрувањата во технологијата, зголемената употреба на интернет низ целиот свет, како и потребата луѓето да имаат флексибилни училишни распореди кои им овозможуваат да работат додека одат на училиште, довело до зголемување на бројот на онлајн колеџите кои доделуваат дипломи за вишо образование, високо образование, магистерски и докторски дипломи.

Системи за дипломирање по региони

Индија и Пакистан

Индија и Пакистан претежно го следат британскиот систем од колонијалната ера за класификација на дипломите. За уметностите, во однос на изведувачките уметности и литературата, соодветните дипломи се Универзитетска Диплома за Уметност и нејзината магистратура која се нарекува Магистер за Уметности. Дипломите за менаџмент се класифицирани под 'уметности", но во денешно време главно се сметаат како нова гранка, и се издава Диплома за Бизнис Администрација и Магистер по Бизнис Администрација. За науката, во однос на основните и природните науки (биологија, физика, хемија, итн) соодветните дипломи се Универзитетската Диплома за Наука и нејзината магистратура која се нарекува Магистер за Науки. Уште еден нов сет на дипломи по информатичка технологија посебно се доделува во областа на компјутерските науки, Универзитетска Диплома за Наука во Информатичката Технологија и Магистер за Науки во Информатичката Технологија. Инженерските дипломи во Индија следат два заеднички шаблони. Дипломата за Инженерство и Дипломата за Технологија претставуваат универзитетски дипломи во областа на инженерството, а инженерски дипломи во Пакистан се Универзитетската Диплома за Инженерство и Дипломата за Науки. Двете инженерства имаат иста наставна програма, времетраење и шема, при што оние кои поседуваат Диплома за Технологија во Пакистан не се сметаат за инженери, туку според критериумите за инженери на Пакистанскиот Инженерски Совет тие се сметаат како технолози во Пакистан. Медицински дипломи се Дипломата за Медицина, Дипломата за Хирургија и Дипломата за Дентална Хирургија.

Шри Ланка

Шри Ланка и многу други земји од Комонвелтот го следат британскиот систем со некои свои разлики. Дипломите се одобруваат од страна на Комисијата за Универзитетски Доделувања.

Европа

Од Лисабонската Конвенција за Признанија елаборирана од страна на УНЕСКО и Советот на Европа, дипломите во Европа се усогласени со Болоњскиот процес врз основа на хиерархија на трите нивоа на дипломи: универзитетска диплома (лиценца во Франција, Полска, Португалија и Романија), магистер и доктор. Овој систем постепено го заменува системот на две фази кој се употреба во некои земји.

Болоњскиот процес во моментов има 47 земји членки. Ако некоја држава е земја-членка на Болоњскиот процес, тоа не мора да значи дека Болоњскиот Договор веќе се спроведува во таа земја.

Статус за имплементација на Болоњскиот Договор

Имплементиран Белгија Босна и Херцеговина Хрватска Чешка Данска Финска Грузија Грција Унгарија Италија Молдавија Црна Гора

Холандија Норвешка Португалија Романија Србија Словачка Словенија Шпанија Шведска Швајцарија Украина Обединетото Кралство Република Македонија Австрија Франција Германија Полска

Не Имплементиран Русија Турција

Австрија

Во Австрија, во моментов постојат два паралелни системи за академски дипломи:

• Традиционалниот систем со два циклуси за Магистер/Диплома проследен со докторат, и
• системот со три циклуси за диплома, магистер и доктор како што е дефинирано од страна на Болоњскиот процес.

Со неколку исклучоци, системот на студии со два циклуси е отстранет од 2010 година. Некои од воспоставените именувања на дипломи сепак се сочувани, дозволувајќи им на универзитетите да доделат "Диплома-Инженер" (и за некое време, исто така за "Магистер ") на дипломираните студенти по новите магистерски програми.

Чешка

Квалификационата структура признава диплома, магистерско и докторско ниво како што е дефинирано од страна на Болоњскиот процес.

• Програмата за универзитетска диплома има за цел да обезбеди квалификации за навлегување во професијата или во програмата за магистерска диплома. Таа трае 3 до 4 години. Дипломираните студенти се здобиваат со академската титула Диплома за Фини Уметности (Bakalář umění) во областа на уметноста и Диплома (Bakalář) во другите области. Програмата за диплома мора да биде завршена во соодветна форма со краен државен испит кој вообичаено вклучува презентација и одбрана на тезата на дипломата. Кратенките се пишуваат пред името.
• Програмата за магистерска диплома следи по програмата за универзитетска диплома. Времетраењето е од 1 до 3 години. Во одредени области, каде што природата на програмата за дипломирање тоа го бара, нема потреба програмата за магистерска диплома да следи по програмата за диплома. Во овој случај, програмата трае 4 до 6 години (т.е. право - 5, медицина - 6). Дипломираните студенти во програмата за магистерска диплома мора да полагаат завршен државен испит и јавно да ја презентираат и одбранат магистерската теза. Студиите во областа на медицината, ветеринарната медицина и хигиената се завршуваат со полагање на напреден магистерски ("ригорозен") државен испит, вклучувајќи презентација и одбрана на напредната магистерска ("ригорозна") теза. Студиите во магистерските програми водат до следните академски дипломи:
  • Ing - Инженер (Inženýr) во областа на економијата, техничките науки и технологии, земјоделството и шумарството како и во воените области на студии
  • Ing. arch. - Инженер Архитект (inženýr architekt) во полето на архитектурата
  • MUDr. - Доктор по Медицина (doktor medicíny) во полето на медицината
  • MDDr. - Доктор по Дентална Медицина (doktor zubního lékařství) во полето на денталните науки (од 2004)
  • MVDr. - Доктор по Ветеринарна Медицина (doktor veterinární medicíny) во полето на ветеринарна медицина и хигиена
  • MgA. - Магистер за Фини Уметности (magistr umění) во полето за фини уметности
  • Mgr. - Магистер (magistr) во другите области на проучување
    • Носителите на академската диплома магистер (magistr) имаат право да полагаат напреден магистерски ("ригорозен") државен испит во истата област на студии и да бранат напредна магистерска ("ригорозна") теза. Ако завршат успешно, се доделуваат следните академски дипломи:
      • JUDr. - Доктор по Правни Науки (doktor práv) во областа на правните науки
      • PhDr. - Доктор по Филозофија (doktor filosofie) во областа на хуманистичките науки, образованието за наставници и општествените науки
      • RNDr. - Доктор за Природни Науки (doktor přírodních věd) во областа на природните науки
      • PharmDr. - Доктор по Фармација (doktor farmacie) во областа на фармацијата
      • ThLic. - Лиценца за Теологија (licenciát teologie) во областа на Католичката теологија
      • ThLic. - Лиценца за Теологија или ThDr. – Доктор по Теологија (doktor teologie) во областа на не-Католичката теологија
  • Сите горенаведени академски титули се на магистерско ниво и нивните кратенки се пишуваат пред името.
• Стандардната должина на програмата за докторска диплома е 3 или 4 години. Докторските студии се завршуваат со државна докторска дисертација, врз основа на оригиналните резултати, кои мора да бидат објавени. На дипломираните студенти според програмата за докторска диплома им се доделуваат следните академски дипломи:
  • Ph.D. - Доктор (doktor)
  • Th.D. - Доктор по Теологија (doktor teologie) во областа на теологијата
  • Кратенките за овие академски титули се пишуваат по името.

Данска

Пред усвојувањето на меѓународните стандарди, најнискиот степен што вообичаено се изучувал на универзитетите во Данска бил еквивалентен со магистерска диплома (Kandidat / cand.mag). Официјално, универзитетска диплома се добивала по 3 годишни универзитетски студии, но многу малку одбирале да запрат во оваа фаза, без дополнителните 2 години потребни за да се здобијат со магистерска диплома. Разни професионални дипломи со средно времетраење (2-4 години) се прилагодени така што сега имаат статус на професионална универзитетска диплома (3 ½ години), и спротивно на академската универзитетска диплома тие се сметаат за "употребливи" дипломи.

Финска

Историски гледано, финскиот систем за високо образование е сличен на германскиот систем, кој вклучува Универзитети и Универзитети за Применети Науки. Со исклучок во неколку полиња, Универзитетите се во согласност со Болоњскиот процес, така што се доделува универзитетска диплома (kandidaatti), магистерска диплома (maisteri) и докторска диплома (tohtori). Традиционалната диплома Licenciate се планира да се укине во блиска иднина. Универзитетите за применети науки имаат право да доделуваат само универзитетска диплома и магистерска диплома, а немаат право да ги користат титулите kandidaatti или maisteri на фински. Додека речиси сите студенти се стекнуваат со правото да учат за магистерска диплома, студентите за применети науки треба одделно да аплицираат за магистерска програма. Огромното мнозинство на носители на магистерска диплома има универзитетска позадина.

И покрај фактот што дипломите стекнати од двете институции се во согласност со законот, дипломите за применети науки не се директно споредливи и не се слични по содржина со универзитетските дипломи. Во популарната култура, дипломите доделени од страна на Универзитетите за Применети Науки не се сметаат како традиционални академски дипломи (yliopistotutkinto), туку како дипломи за вишо образование (korkeakoulututkinto). Ова се рефлектира со фактот што повеќето носители на магистерски дипломи од Универзитетите за Применети Науки мора да завршат дополнителни студии за да можат да аплицираат на докторските програми на универзитетите.

Франција

Во француските универзитети, академскиот систем за дипломи бил доста комплициран: првата диплома била baccalauréat (се издавала по завршување на средното училиште), потоа две-годишната diplôme d'études universitaires générales (DEUG, Општа Диплома за Академски Студии) или премиерен циклус (образование во додипломски студии) или diplôme universitaire de technologie (DUT Диплома за Технолошки Академски Студии) или Brevet de Technicien Supérieur (BTS Национален Сертификат за Висок Техничар), потоа едно годишна лиценца, едно годишна maîtrise (магистратура), двете го формираат вториот циклус (на додипломски студии), 1 до 2 годишната Diplôme d'етиди Approfondies, Диплома за Посебни Студии и тригодишниот докторат, двете го формираат troisième циклусот (на постдипломски студии). Со Болоњскиот процес, системот сега е многу поедноставен: baccalauréat (диплома од А-ниво), лиценца или licence professionnelle (е еднаква со универзитетската диплома), мегистер (нова двегодишна диплома со спојување на maîtrise и ДЕА) и докторат. Овој систем се нарекува "ЛМД" систем во Франција, што значи лиценца-магистратура-докторат. Исто така, постои едно годишна студиската програма по магистратурата, која е Mastère Spécialisé.

Германија

Традиционално во Германија, студентите дипломирале по 4 до 6 години и се здобивале или со дипломата Magister Artium (скратено М.А.) по општествени науки, економија, лингвистика и уметностит или со дипломата Diplom по природни науки, економија, бизнис администрација, политички науки, социологија, теологија и инженерство. Оние дипломи биле првите, а во исто време и највисоките не-докторски титули во многу дисциплини пред нивното постепено заменување со други, англосаксонско-инспирирани дипломи. Во Германија, Магистратурите или Дипломите доделени од универзитетите, за кои се потребни финални тези, популарно се сметаат за еквивалентни со магистратурите во земјите кои го следат англо-американскиот модел. Сепак, еквивалентноста на дипломите е многу спорна, но ова не е општо мислење надвор од Германија. На пример, овие традиционални први германски дипломи, од страна на Универзитетот во Калифорнија, врвно-рангираниот државен универзитетски систем во САД, се сметаат за еквивалентни со американската универзитетска диплома за цел на постдипломски студии. Всушност, универзитетските дипломи варираат во голема мера во САД и во светот, и дури британските универзитетски дипломи, со исклучок на Почесните дипломи од одредени универзитети, од страна на Универзитетот во Калифорнија се сметаат за несоодветни во однос на исполнувањето на нивните критериуми за прием на постдипломски студии.

Посебен вид на испитување е Staatsexamen. Тоа не е академска диплома, туку владино испитување за лиценца која идните лекари, стоматолози, наставници, правници (адвокати), судии, јавни обвинители, патент адвокати и фармацевти мора да ја добијат со цел да се квалификуваат да работат во своите професии. Студентите вообичаено студираат на универзитетите од 4 до 6 години пред тие да го полагаат првиот Staatsexamen. Потоа наставниците и правниците одат преку форма на пракса две години, пред да бидат во можност да го полагаат вториот Staatsexamen, кој ги тестира нивните практични способности на нивните работни места. Првиот Staatsexamen е на ниво кое е еквивалентно на м-р или M.A.

Од 1999 година, традиционалните дипломи постепено се заменуваат со универзитетски (Bakkalaureus) и магистерски (Master) дипломи (види Болоњаски процес). Главна причина за оваа промена е да се направат дипломите меѓународно споредливи, како и да се воведат дипломи во германскиот систем за кои е потребно пократко време за да се добијат (на германските студенти обично им се потребни пет или повеќе години за да заработат Magister или Diplom). Некои универзитети сè уште даваат отпор на оваа промена, сметајќи ја за менување на вековната традиција само заради целите на глобализацијата. Универзитетите мора да ги исполнат новите стандарди до крајот на 2007 година. Во иднина нема повеќе да се доделуваат Diplom или Magister дипломите.

Докторатите се издаваат под различни имиња во зависност од факултетот: На пример, Doktor der Naturwissenschaften (Доктор за Природни Науки); Doktor der Rechtswissenschaften (Доктор за Право); Doktor der Medizin (Доктор по Медицина); Doktor der Philosophie (Доктор за Филозофија), само колку да именуваме неколку. Повеќекратните докторати и почесните докторати често се наведуваат, па дури и се користат со посебни форми на обраќање во германското говорно подрачје. Diplom (од Universität), Magister, магистерски или Staatsexamen студент може да продолжи кон докторат. Докторската промоција (на пример, Dr.rer. nat., Dr.phil. и други) е највисоката академска диплома во Германија и генерално е еквивалентна на Болоњаската докторска диплома. (Американскиот докторат, на пример, во некои случаи може да биде со повисок стандард, поблиску до Хабилитација (види подолу). Сепак, ова исто така може да се примени во споредбата на докторатите од Велика Британија и САД.) Дипломата Dr.med. за лекарите треба да се гледа поинаку, сепак, студентите по медицина обично ги пишуваат своите докторски тези веднаш по завршувањето на студиите, без претходно спроведени научни истражувања, исто како што студентите во другите дисциплини пишуваат Diplom, Magister или Магистерски тези.

Понекогаш Хабилитацијата погрешно се смета за диплома, таа е всушност академска квалификација во Германија, Австрија и Швајцарија, која овозможува дополнително учење и спроведување на истражувања по докторатот. Таа се заработува со пишување на втората теза (Habilitationsschrift) или презентирање на портфолио за првата авторска публикација во некоја напредна тема. Точните барања за задоволување на Хабилитацијата зависат од поединечните универзитети. "Habil.", што е кратенка за укажување дека е доделена Хабилитација по докторатот, традиционално била конвенционална квалификација која што служела барем како Privatdozent (на пример, " PD Dr. habil.") (Предавач) за академските професори (сега наречена W2 и W3). За некои германски универзитети повеќе не е потребна Хабилитација, иако сè уште може да се даде предност на апликанти кои го имаат овој приод, за академски места во традиционалните полиња.

Република Ирска

Ирска работи според Националната Рамка на Квалификации. Квалификацијата стекната по напуштање на училиштето од страна на студентите се нарекува Сертификат за Заминување. Таа се смета за Ниво 4-5 од рамката. Оваа обука е традиционален начин за влегување во трето ниво образование. Исто така постојат квалификации од Ниво 5 во одредени стручни предмети (на пр. сертификат од Ниво 5 во Ресторантски Дејствија) доделени од Советот за Понатамошно Образование и Давање Обука (FETAC). Напредните сертификати од Ниво 6 исто така се доделуваат од страна на овој совет.

Советот за Високо Образование и Давање Обука го издава следново: Виш Сертификат на ниво 6; обична Универзитетска Диплома на ниво 7, Почесна Универзитетска Диплома или Повисока Диплома на Ниво 8; Магистратура или Диплома за Постдипломски Студии на ниво на 9; Докторска Диплома или Повисок Докторат на ниво 10. Овие се добиваат на институтите за технологија или универзитетите.

Италија

Во Италија пристап до универзитет е можен по стекнувањето на Diploma di Maturità на возраст од 19 години, по 5 годишно образование во специфично средно училиште фокусирано на одредена област (на пример liceo classico фокусирано на класични предмети, вклучувајќи ги античкиот грчки и латински; liceo scientifico фокусирано на научни предмети како што се математика, хемија и физика, но исто така вклучувајќи античка латинска и италијанска литература; liceo linguistico фокусирано на странски јазици и книжевност; istituto tecnico фокусирано на практични предмети, како што се механика и електроника).

По здобивањето со диплома ученикот може да оди на универзитет и да се запише на било која наставна програма (пр. физика, медицина, хемија, инженерство, архитектура): сите дипломи од средно училиште овозможуваат пристап до било која наставна програма на универзитет, иако повеќето универзитети имаат приемни тестови.

Италија го користи системот со три нивоа на дипломи. Дипломата од прво ниво, наречена (Diploma Accademico di) laurea triennale (Почесна Диплома), се добива по 3 годишни студии и кратка тезата на одредена тема. Дипломата од второ ниво, наречена (Diploma Accademico di) laurea magistrale (магистерска диплома), се добива по две дополнителни години на студирање, со специјализација во областа на одредена гранка од избраниот предмет (на пример физика на честички, јадрено инженерство, итн). Оваа диплома бара покомплексна работа со тезите, при што вообичаено се вклучени некои академски истражувања или стажирање во приватна компанија.

Третото ниво, по уште 3 доплнителни години на студии, е Dottorato di ricerca (еквивалент на докторат по филозофија). Оваа диплома главно е посветена на истражување, со конечна теза за резултатите од истражувањето кое се врши.

Алтернативно, по добивањето на laurea triennale или laurea magistrale студентот може да се запише на "магистерски" (прво ниво магистерски по laurea triennale; второ ниво магистерски по laurea magistrale) на една или две години, понудени од страна на универзитетите и приватните организации со разни предмети, времетраење и трошоци и обично вклучувајќи стажирање во приватна компанија на крајот. Титулата Laureati, без оглед на полето на студии, Dottore / Dottoressa (скратено Dott. / Dott.ssa, што значи доктор) или Dottore / Dottoressa Magistrale , не треба да се меша со титулата за дипломец на докторско ниво, која е Dottore / Dottoressa di Ricerca.

Холандија

Во Холандија, структурата на академските студии била значително променета во 1982 година. Во оваа година "Tweefasenstructuur" (Структурата со Две Фази) била воведена од страна на холандскиот министер за образование, Вим Детман. Со оваа структура со две фази бил направен обид да се стандардизираат сите различни студии и да се структурираат со идентичен временски распоред. Дополнителен ефект било тоа што учениците биле строго принудени да дадат резултати во временската рамка, или да ги прекинат нивните студии. Структурата со две фази е адаптирана на дипломско-магистерската структура како резултат на Болоњскиот процес.

Запишување

За еден холандски ученик да добие пристап до универзитетско образование, најпрво мора да заврши шест годишно пред-универзитетско средно образование наречено "voorbereidend wetenschappelijk onderwijs" (VWO). Постојат и други можни патишта, но пристап до високото образование се одобрува само ако крајното ниво на подносителот на барањето е споредливо со двете нивоа. За некои студии потребни се специфични крајни нивоа или дисциплини, на пример, дипломирањето без физика, биологија, и хемија ќе направи да биде невозможно да се студира медицина. Луѓе на 21 година, или постари, кои ги немаат потребните влезни дипломи, може да се одлучат за полагање приемен испит со цел да се запишат на високо образовна наставна програма. Во овој испит, тие мора да го докажат нивното владеење со дисциплините кои се сметаат за неопходни за изучување на соодветната програма. По 1 септември 2002 година на овој начин се примаат студенти на наставните програми за универзитетска диплома, но не и на магистерските наставни програми.

За некои студии во Холандија, во сила е ограничен пристап утврден од владата (иако е под политички надзор за укинување, февруари 2011). Ова е ограничување на бројот на кандидати за одредена студија, со што се врши обид да се стави под контрола евентуалниот број на дипломирани студенти. Најпознати студии за нивната numerus clausus се медицината и стоматологијата. Секоја година комбинацијата од највисоки пред-универзитетски оценки и некои дополнителни услови утврдуваат кој може да започне таква numerus clausus студија а кој не може. Речиси сите холандски универзитети се владино поддржани универзитети, со само мал број на постоечки универзитети во приватна сопственост (т.е. еден за бизнис и сите други за теологија). Лајден универзитетот е најстар, основан во 1575 година.

Пред-Болоњски фази

Пред воведувањето на дипломско-магистерската структура, речиси сите академски студии во Холандија имале иста должина од четири години и имале две фази:

• "Propedeutische fase" (1-2 години): По завршувањето на оваа фаза студентот може да следи уште две годишни студии, кои даваат еквивалент на англосаксонската универзитетска диплома за наука, на дипломата за уметност или на дипломата за право.
• "Doctorale fase" (3-4 години): Успешното завршување на првата фаза му дава на студентот пристап до втората фаза. Повторно, неуспехот да се заврши во рамки на дадениот временски период ќе доведе до прекин. Оваа фаза е заклучена со "doctoraal examen" (докторски испит). Тој не е сличен со каков било тип на докторски испит кој му доделува на студентот каков било тип на докторска титула. Сепак, по успешното завршување на студентите им се доделува холандска диплома за " drs.", "doctorandus", ir. ("ingenieur" – инженер) или "mr." ("Meester in de rechten" – магистер за право). Во денешно време овие холандски титули во голема мера се заменети со Англо Саксонските титули MSc (Магистер на Науки), MA (Магистер за Уметности), и LLM (Магистер за право), во зависност од областа на студии.

За студентите по медицина "doctorandus" дипломата не е еквивалентна на Европската Англо Саксонска диплома за постдипломски истражувања во медицината MD (Доктор по Медицина). Покрај титулата doctorandus, дипломираните студенти на Curius програмата, исто така може да ја носат титулата arts (лекар). Mедицинската титула doctorandus се доделува по четири години (номинално време) од наставната програма Curius, а титулата доктор се доделува по шест години (номинално време) од таа програма. Титулата на холандски доктор е еднаква на MSc дипломата според Болоњскиот процес, и може да се спореди со MBBS, MB, MB BCH BAO, BMBS, MBBChir или MBChBa од системот за дипломи во Велика Британија, како и во Северна Америка, но не и со MD дипломата од Велика Британија, која е научна диплома. Често се предлага еден-на-еден еквивалентирање или споредување на холандската медицинска титула и MD. Сепак, официјално MD титулата не е позната, ниту пак е легална за примена во Холандија. Точната нотација за холандски лекар кој ги завршил медицинските студии, но не завршил докторски студии е "drs." (на пример drs. Јансен, уметност), а не "д-р." во медицината, како што често неправилно се користи. Сепак, како и во Велика Британија, лекарите кои поседуваат вакви дипломи се нарекуваат "доктори" од учтивост. Во Холандија, постои неформална титула dokter за лекарите, но не доктор (д-р), освен ако не заработат таква диплома со завршување на наставната програма за д-р. Понатаму, "doctorandus" дипломата на студентот по медицина не му дава право да лекува пациенти; за такво нешто потребни се минимум две години дополнително учење (пракса). По добивањето на регистрација во Медицинскиот Одбор, холандските лекари мора да работат дополнителни две до шест години во областа на експертиза за да станат регистрирани медицински специјалисти. На холандските хирурзи најчесто им се доделува пристап до обука за хирург и позиција само по успешното добивање на докторат. Од пред неколку години, шест годишната (номинално време) Curius програма (која ги нуди титулите doctorandus и лекар) е заменета со тригодишна (номинално време) Диплома Curius+ проследена со тригодишен (номинално време) магистерски Curius+. Оние кои веќе започнале да студираат по старата Curius програма сепак ќе мора да ја завршат како шест-годишна студија (номинално време).

За doctorandus во правото се користи титулата "meester" (магистер, со кратенка како mr. Јансен), наместо drs., а некои студии, како на пример во техниката и земјоделството, ја доделуваат титулата "ingenieur" (инженер, скратено како ir. Јансен) наместо drs. Овие титули се еквивалент на LLM (титулата mr.) и на MSc (титулата ir.), и ако се добијат пред 1 септември 2002 година од признат холандски универзитет, може да содржат кратенка М (за магистер) зад нечие име, наместо да користат типично холандските кратенки пред името. Од 1 септември 2002 година, холандските универзитети нудат специфични BSc, BA или LLB студии проследени со MSc, MA или LLM студии, со што се интегрираат и спојуваат со меѓународната научна заедница, нудејќи предавања, други часови, семинари или комплетни наставни програми на англиски јазик, наместо на холандски. Според областа на студирање, MSc дипломираните студенти може да користат ir. или drs. пред нивните имиња, MA дипломираните студенти може да користат drs. пред нивните имиња а LLM дипломираните студенти може да користат mr. пред нивните имиња, но само ако добиле такви дипломи од признати холандски универзитети.

Не е невообичаено холандската "drs." кратенката да предизвика голема конфузија во другите земји, бидејќи таа се однесува на човек кој има докторат по неколку дисциплини. Во Холандија, дипломата MPhil не е правно призната.

По успешното здобивање со "drs.", "ir." или "mr." диплома, студентот има можност да продолжи со промоциски студии (неформално наречени докторски студии) за на крајот да се здобие со докторат, а потоа и со титулата "доктор". Промоциските студии се структуирани идеално според дефинираниот временски распоред од 4-6 години, при што студентот треба да биде менториран најмалку од страна на еден професор. Промоциските студии мора да се заклучат со научни тези, кои мора да се бранат во присуство на "собраните врсници", пред Одборот на факултетот со додадени гости и професори од другите факултети и/или универзитети. Сè повеќе и повеќе се применува, а во некои дисциплини дури е задолжително, студентот да пишува и поднесува научни публикации за рецензирани списанија, кои на крај треба да бидат прифатени за објавување. Бројот на публикации често се дебатира и значително се разликува помеѓу различните дисциплини. Меѓутоа, во сите дисциплини студентот е должен да произведе и да објави дисертација или теза во форма на книга.

Дипломско/магистерска структура

Сите актуелни холандски програми за академско образование се нудат според Англо-Саксонската дипломско/магистерска структура. Според неа, потребни се три години за да се заработи универизтетска диплома и уште една или две години за да се заработи магистерска диплома. Постојат три официјални академски дипломски титули (BA, BSc и LLB) и три официјални магистерски титули (MA, MSc и LLM). Овие академски титули се заштитени од страна на холандската влада.

Означување на академската титула

По здобивањето со докторат, холандските доктори може да ја носат титулата д-р. (со мали букви) пред, или буквата Д зад своето име, но не и двете истовремено. Не постои специфична нотација за дисциплината во која е стекнат докторатот.

Редењето на титулите, што е забележано во земји како на пример Германија, (проф. д-р д-р д-р Грубер) е многу невообичаено во Холандија и културно не добро прифатено. Оние кои имаат повеќе докторски титули можат да користат dr.mult. пред нивното име, но во пракса ретко тоа го прават. Докторите со почесна причина може да користат dr.hc пред нивното име. Комбинирањето на различни холандски титули, особено во различни дисциплини, сепак е дозволено (на пример mr. dr. Јансен, dr. mr. Јансен, dr. ir. Јансен, mr. ir. drs. Јансен, mr. ir. Јансен). Примената на комбинација ir. ing. е честа, што укажува дека некој поседува HBO, стручна (или професионална) инженерска диплома заедно со академска инженерска диплома. Она што не е дозволено е, по добивање на докторатот, да се користи dr. drs. Јансен, наместо тоа треба да се примени dr. Јансен.

Комбинирањето на холандска титула со меѓународна титула не е дозволено, освен за мал ограничен број на меѓународни стручни титули. Така, поединците треба да изберат класична холандска титула, или да користат кратенка предвидена со закон зад името (од 1 септември 2002 тоа е обратно: оние кои поседуваат холандски дипломи како MSc, LLM или MA, по желба може да ги користат старите кратенки пред нивните имиња). Оттука, формалната употреба на англосаксонската PhD зад нечие име не е законска, бидејќи не е холандска диплома, но често се гледа на пример во англиските публикации за јасност кон меѓународните читатели; законот предвидува можност за користење на кратенката Д зад нечие име, наместо д-р. пред името.

"Докторите" (dr.) може да продолжат да предаваат на универзитетите како " universitair docent " (UD - доцент). Со време, искуство и/или достигнување, оваа позиција може да еволуира до позицијата "universitair hoofddocent" (UHD - вонреден професор). Официјално UHD сè уште работи под надзор на "hoogleraar", шефот на одделот, кој најчесто е професор. Сепак, тоа не е задолжително, бидејќи можно е одделот да е предводен од "обичен" доктор, врз основа на знаења, достигнувања, и експертиза. Позицијата "hoogleraar" е највисоката можна научна позиција на универзитетите, и е еквивалентна на титулата "full" професор во САД. Титулата за холандски професор, која се забележува како проф. Јансен или професор Јансен, е поврзана со вработувањето на поединецот. Ова значи дека доколку професорот го напушти универзитетот, исто така ќе ја загуби привилегијата да ја користи титулата на професор. Исклучок овде се пензионираните професори, кои сè уште може да ја користат титулата пред нивното име, или да ја користат титулата почесен професор (em. prof.). Луѓето кои се префрлаат на не-универзитетска работа ја губат нивната професорска титула и дозволено им е да ја користат само "д-р." кратенката.

Спротивно на некои други европски земји, како на пример Германија, холандските академски титули ретко се користат надвор од академскиот свет, немаат вредност во секојдневниот живот и на пример, не се наведени на официјалната документација (како пасош, возачка дозвола, (владина) комуникација). Холандските академски титули сепак се заштитени со закон и може да ги користат само дипломираните студенти од холандските институции за високо образование. Нелегалната употреба се смета за прекршок и е предмет на правно гонење. Затоа на носителите на странски дипломи потребна им е посебна дозвола пред да можат да користат призната холандска титула, но тие се слободни да ја користат нивната странска титула (непреведена). Во пракса, Јавниот Оддел не ја гони нелегалната употреба на заштитена титула (во Холандија се применува принципот на опортунитет, па така некои познати кривични дела не се гонат).

Норвешка

Пред 2003 година, имало околу 50 различни дипломи и соодветни образовни програми во рамки на Норвешкиот систем за високо образование. Во 2003 година, се применила реформа за да се замени овој постар систем со "меѓународниот систем." На пример, повеќето дипломи имале титули кои го содржат латинскиот термин candidatus/candidata. Вториот дел од титулата обично се состоел од латинскиот збор што одговара на професијата или обуката. Овие дипломи се исфрлени од употреба во 2003 година. Реформата за високо образование во Норвешка, Kvalitetsreformen ("Квалитетната реформа"), била усвоена во Норвешкиот Парламент “Storting” во 2001 година и се спроведувала во текот на 2003/2004 учебна година. Таа вовела стандардни периоди на студирање и титули како магистер на науки и универзитетска диплома. Системот прави разлика помеѓу слободна магистерска диплома и магистерска диплома по технологија. Втората одговара на поранешната sivilingeniør диплома (да не се меша со дипломата во градежништвото, која е една од многуте дипломи поврзани со насловот sivilingeniør, кој сè уште се употребува за новите дипломци кои можат да одберат да ја користат старата титула). Сите титули на докторски дипломи стекнати пред 2001 година, се заменети со титулата "Филозофска Докторска диплома", која се пишува philosophiæ doctor (наместо традиционалната doctor philosophiæ). Титулата dr. philos. има значително повисоко ниво од докторатот и е резервирана за оние кои ги исполнуваат условите за таква диплома без учество во организирана програма за докторска диплома.

Полска

Во Полска системот е сличен со германскиот.

• Предлошка:Licencjat титула - издадена од страна на универзитет; еквивалентна со дипломата за уметност или дипломата за науки (во зависност од главните предмети); доделена најмалку по 3 години на студирање.
• Предлошка:Inżynier (inż.) титула - инженерска диплома издадена од страна на технички универзитет; доделена најмалку по 3,5 години на студирање.
• Предлошка:Magister (mgr) или magister inżynier (mgr inż.) титула - еквивалентна со магистер за уметност или магистер за науки, доделена по 5-6 години на студии, или 1,5-2 години на дополнителна студија од носителите на универзитетска диплома со класификација Почесна Диплома.
• Предлошка:Doktor (dr) диплома - еквивалентна со Доктор по Филозофија.
• Предлошка:Doktor habilitowany (dr hab.) диплома - полска хабилитациска диплома, бара одобрување од надворешно министерско тело.
• Предлошка:Profesor (prof.) диплома – највисоката титула, официјално доделена од Претседателот на Полска.

Русија, Украина и некои други републики од поранашен СССР

Во Русија, Украина и некои други републики од поранешен СССР образовните дипломи се доделуваат по завршување на високо образование. Постојат неколку нивоа на образование од кои мора да се избере помеѓу 2-ра и 3 година, обично во 3 година на студирање.

1. Универзитетска Диплома - за да се добие обично се потребни 4 години (минимално ниво за да му се признае на поединецот дека има високо образование)
2. Диплома за специјалист - се доделува по 5 години на колеџ (4 + 1)
3. Магистерска диплома - се доделува по 6 години на колеџ (4 + 2)

(Но дипломата за специјалист може да биде еквивалентна со магистерската диплома поради еквивалентноста на времето потребно за образование). Обично специјализацијата или магистерската диплома вклучуваат универзитетска диплома, но само највисокиот достигнат степен е наведен во конечната диплома. Специјалзацијата и магистратурата бараат полагање на краен државен испит и писмена работа за практична примена на проучуваните вештини или истражувачка теза (обично 70-100 страници) и приближно се еднакви со Англо-Саксонската Master's диплома.

Академската диплома од прво ниво се нарекува "Kandidat Nauk" (што може буквално да се преведе како "Кандидат за Науки"). Оваа диплома бара опширно истражување, одење на предавања, публикации во рецензирани академски списанија (обично 3 публикации се доволни), полагање 3 испити (еден во областа на специјализација, еден на странски јазик и еден по историја и филозофија на науката) и пишување и одбрана на опширна тезата (80-200 страници) наречена "дисертација".

Конечно, постои дипломата "Doktor Nauk" (што може буквално да се преведе како "Доктор на Науки") во Русија и во некои академски средини од поранешниот СССР. Оваа диплома се доделува за придонес во одредена област (формално – на оние кои основале нова насока или ново поле во науката). Потребно е откривање на нов феномен, или развој на нова теорија, или суштински развој на нова насока итн. Не постои еквивалент за оваа диплома "доктор на науки" во академскиот систем во САД. Таа е приближно еднаква на Хабилитацијата во Германија, Франција, Австрија и некои други европски земји.

Во земјите со двостепен систем на докторски дипломи, дипломата Kandidat Nauk треба да се смета како достигнато ниво од прв степен за доктор на науки. Во земјите со едностепен систем за доктор на науки, дипломата Kandidat Nauk треба да се смета за еквивалент на докторската диплома.

Според "Правилата за признавање на руските квалификации во другите земји" во земјите со двостепен систем на докторски дипломи, дипломата Doktor Nauk треба да се смета како достигнато ниво од втор степен за доктор на науки. Во земјите со едностепен систем за доктор на науки, дипломата Doktor Nauk треба да се смета за еквивалент на докторската диплома. Според параграфот 262 од Меѓународната Стандардна Класификација на Образованието (ISCED), УНЕСКО 2011 година, за целите на интернационалната образовна статистика 1. PhD е еквивалентно на Kandidat Nauk, 2. DPhil е еднакво на Doktor Nauk по филозофија, 3. D.Lit на Doktor Nauk за литература, 4. D.Sc на Doktor Nauk за природни науки, 5. LL.D на Doktor Nauk по правни науки.

Шпанија

Пред Болоњскиот процес, имало "Diplomaturas" (дипломи со 3 години) и "Licenciaturas" (со 5 години), но тие се заменети со Grado за сите универзитети (освен за медицина и архитектура, кои ќе станат магистри "се уште е предмет на дискусија" ако потврдат професионално искуство од минимум 5 години) и Master за оние кои одат на пост-градус магистерски студии (60-120 ЕКТС кредити во една или две години) и Doctor ако продолжат со студии.

Студентите мора се заложат да добијат официјална магистратура со ЕКТС кредити бидејќи некои универзитети спроведуваат сопствени магистерски студии без ЕКТС кредити од Болоњскиот процес, но тие се само како Diploma.

Швајцарија

Пред Болоњскиот процес, бидејќи има четири службени јазици во Швајцарија, универзитетските дипломи се разликувале во зависност од трите јазици: француски, германски и италијански. Во универзитетите во кои се зборувало француски, првата академска диплома била Licence: 4 до 5 години на студирање, која е еквивалентна со магистерската диплома во Велика Британија или САД. За постдипломски студии се доделувала дипломата која била наречена diplôme d'études approfondies DEA или DESS: 1 до 2 години на студирање, која е еквивалентна на дипломата магистер на напредни студии. Во швајцарските-германски универзитети, првата диплома била наречена Lizentiat, 4-годишна диплома, а втората била Diplom nach dem ersten akademischen Grad. Во универзитетите на италијански јазик, првата диплома била наречена licenza, 4-годишна диплома, а втората била наречена post laurea, за која биле потребни 1 до 2 години. Докторската диплома е последна етапа на сите универзитети, таа бара 3-5 години, во зависност од областа.

Обединетото Кралство

Англија, Северна Ирска и Велс

Стандардната прва диплома во Англија, Северна Ирска и Велс е универзитетската диплома доделена со почести. Обично се потребни три години за се добие ваква диплома.

Почестите обично се категоризирани во 4 класи:

• Почести од прва класа (1st)
• Почести од втора класа, поделени на:
  • Горна поделба, или горна втора класа (2:1)
  • Долна поделба, или долна втора класа (2:2)
• Почести од трета класа (3rd)

Дипломираните студенти кои не ги постигнале стандардите за доделување на почести добиваат диплома без почести, која честопати се нарекува "обична дипома" или "прелазна диплома”.

Дипломата (пост-номинално GCGI) од Лондонскиот Институт “Град и Занаетчии” е одбележана на исто ниво со британската почесна диплома. Дипломата од Ниво 6 за завршено инженерство, доделена од страна на Инженерскиот Совет преку Лондонскиот Институт “Град и Занаетчии” е одбележана на исто ниво како дипломата за инженерство доделена од британските универзитети.

Некои универзитети им признаваат на дипломците магистерски дипломи како прв степен по една интегрирана студиска програма. Овие дипломи обично се одредени од предметот, како магистер за инженерство, магистер за физика, магистер за математика и така натаму, обично се потребни четири години за се добијат. Дипломирањето на овие степени секогаш е со почести, погледнете погоре за класите на почести.

Конкретно, магистер за инженерство, денес е стандардната прва диплома во областа на инженерството на врвните универзитети во Велика Британија, наместо старата диплома за инженерство.

Дипломата за студии за инженерство од Ниво 7 доделена од Лондонскиот Институт “Град и Занаетчии”, е одбележана на исто ниво како дипломата за инженерство доделена од британските универзитети.

За разлика од САД, како резултат на раната специјализација, магистерска диплома може да се добие само со една година на редовни студии, а вообичаеното време потребно за сеткнување на докторат е три години редовно студирање. Затоа, додека вообичаеното време потребно за проучување од прва година на додипломски студии до докторат во САД е девет години, во повеќето случаи во Обединетото Кралство изнесува само седум години, а може да биде и само шест, бидејќи магистратурата не е секогаш предуслов за докторат.

Во последно време има значителен пораст на бројот на курсеви кои нудат "постдипломски дипломи", често во многу специфични, стручно поврзани предмети. Многу институции (на пример, Отворениот Универзитет) ги нудат овие курсеви во текот на една година, и потребни се една или две дополнителни години за доделување на магистратура. Популарноста на овие курсеви делумно се должи на законските барања да прикажат менаџерска компетентност во функциите поврзани со јавниот сектор.

Фондациска диплома може да се додели за завршени студии од две години во она што вообичаено е стручна дисциплина. Фондациската диплома е споредлива со Соработничката диплома во САД, и може да се додели од страна на универзитет или колеџ за високо образование.

Шкотска

Стандардна прва диплома во Шкотска е или Магистер за Уметност, која се доделува само од страна на Античките универзитетите во Шкотска (при што Диплома за Уметности се доделува од страна на сите други модерни институции), за уметност и хуманитарни науки, или Диплома за Наука, за природните и општествените науки. Тие може да се изучуваат на општи или почесни нивоа. Потребни се три години за да се добие општата или обичната диплома (MA или BSc); потребни се четири години за да се добие почесна диплома (MA Hons или BSc Hons). Обичната диплома не мора да биде на одредена тема, но може да вклучи студии со низа од предмети во рамки на (а понекогаш и надвор) релевантниот факултет, во тој случај исто така може да се нарече и општа диплома, ако се вклучени почести во трета година, обичната диплома се доделува во таа именувана дисциплина. Дипломата со почести вклучува две годишно студирање на под-почесно ниво во кое се изучуваат голем број на предмети во рамки на релевантниот факултет, а потоа две години на студии на почесно ниво кое е специјализирано во една област (на пример класика, историја, хемија, биологија, итн.)

Ова исто така се одразува врз поширокиот опсег на завршните години од шкотското средно образование, каде што традиционално се изучуваат пет нивоа Highers, во споредба (обично) со трите Англиски или Велшки А-Нивоа. Higher е едно годишна квалификација, за разлика од две годишните А-нивоа, што придонесува студиите за шкотските почесни дипломи да траат една година подолго од оние во Англија. Напредните Highers додаваат една изборна последна година од средното образование, со што се израмнуваат студентите со А-Нивото на нивните колеги - студенти со силно А-Ниво или Напредни Highers може да добијат понуда за запишување директно во втора година на шкотските универзитети.

Почестите за MA или BSc се класифицирани во три класи:

• Почести од прва класа
• Почести од втора класа, поделени на
  • Оддел еден (2:1)
  • Оддел два (2:2)
• Почести од трета класа

Студентите кои ги исполниле сите барања за почесна диплома, но не сториле доволно за да бидат наградени со почести од трета класа може да добијат Посебна Диплома.

Во некои предмети можат да бидат понудени Постдипломски Магистерски Дипломи, но сепак, за разлика од Англија и Велс, тие не назначуваат Магистер за Уметности, бидејќи тоа е диплома за додипломски студии. Постдипломските дипломи за уметност и хуманитарни науки обично назначуваат Магистер за Литература (MLitt); а во природните и општествените науки, Магистер за Науки (MSc). Не-докторските дипломи за цели на постдипломските истражувања обично назначуваат Магистер по Филозофија (MPhil) или Магистер за Истражување (MRes). Првата диплома за докторско истражување во уметноста, науката и хуманистичките предмети обично назначува Доктор по Филозофија (PhD).

Северна Америка

Канада и САД

Во САД и Канада, од крајот на 19 век, во сила е трикратниот дипломски систем за диплома, магистер и доктор, кој следи малку поинаква шема на студии од Европските еквиваленти.

Во САД и Канада, повеќето стандардни академски програми се засноваат на четири годишните дипломски студии, при што најчеста е Диплома за Уметности (B.A.), или Диплома за Наука (ВЅ / B.Sc.), потоа едно или две годишна магистратура (најчесто Магистер за Уметности (M.A.), или Магистер за Науки (M.S./M.Sc.); било која од овие програми може да трае три години), и уште една или две години за работа и истражување, кулминирајќи во "сеопфатен" преглед во едно или повеќе полиња, плус можеби некое наставно искуство, а потоа пишување на дисертација за докторат, најчесто Доктор по Филозофија (Ph.D.), или други видови како што се Доктор по Образование (Ed.D.), Доктор по Психологија (Psy.D.), Доктор по Теологија, (Th.D.), за вкупно десет или повеќе години од почеток на дипломските студии (што обично започнуваат на околу 18 годишна возраст ) до доделување на докторатот. Овој временски распоред е само приближен, сепак, студентите во забрзаните програми понекогаш може да заработат диплома за три години или, од друга страна, за одреден проект за дисертација може да бидат потребни четири или повеќе години. Покрај тоа, дипломираниот студент може да чека неодредено време помеѓу дипломирањето и запишувањето во следното ниво, или пак за дополнителна диплома за веќе завршено ниво. Затоа, не постои временски рок за стекнување со академските дипломи.

Некои училишта, претежно јуноир колеџите, општествените колеџи и некои четири годинши училишта, нудат соработничка диплома со две годишни студии, често во пред-професионални области. Таа може да биде самостојна, или понекогаш може да се искористи како кредит за стекнување со четири годишна диплома.

Во Канада и САД, постои и една друга класа на дипломи наречена "Прва Професионална диплома". Овие програми се дизајнирани за професионална пракса во различни области, освен за академска стипендија. За повеќето професионални програми потребна е претходна диплома за прием, па така потребни се најмалку пет, а највеќе седум или осум години на студии. Некои области, како што е ликовната уметност, архитектурата или теологијата првата професионална диплома ја нарекуваат "магистерска диплома" (на пример, M.Arch., M.B.A.) бидејќи за повеќето од овие дипломи потребна е најмалку универзитетска диплома. Во моментов има некои дебати во архитектонската заедница да се преименува дипломата во докторат на начин како што тоа било направено за дипломата по право пред неколку децении, сепак, тоа исто така ќе бара зголемување на должината на нивното образование.

Во САД и Канада, многу колеџи и универзитети нудат "почесна диплома". Оваа диплома не треба да се меша со канадската диплома со почести, која може да се добие само на одредени универзитети, и бара минимум четири години на образование, таа е една академска разлика што се доделува на студентите кои постигнале почесна диплома со доволно висок вкупен просек и кои обично ги исполниле барањата за пишување на теза за одредено истражување за време на постдипломската година на студии. Студентот кој поседува диплома со почести може да избере да заврши докторска програма без потреба претходно да ја заврши програмата за магистер.

Во 21 јурисдикција во САД верските институции можат да бидат овластени за издавање на верска неформална (rel. exmpt., rel. expt. итн) диплома без акредитација или надзор од владата. Таквите дипломи првенствено се користат за здобивање со работна позиција во црквите. Во Канада, професионалните дипломи по медицина (Доктор по Медицина (M.D.)) и право (Juris Doctor (J.D.)) се сметаат за додипломски (прв циклус) степени, додека M.D., J.D., или D.O. се докторати (трет циклус на студии) во САД, додека Ph.D. е четврт циклус на студии.