Јаванското писмо (изворно: ꦲꦤꦕꦫꦏ („ханачарака“) или ꦕꦫꦏꦤ꧀ („чаракан“), сундски: ꦕꦕꦫꦏꦤ꧀ („чачаракан“)) е изворното претколонијално писмо на јаванскиот јазик. Денес јазикот претежно се пишува на латиница, првично воведена во 1920-тите години.

Чаракан
Тип
Период
~ XIII век–денес
Правец на пишувањеод лево кон десно Уреди на Википодатоците
Јазицијавански
сундски
Сродни писма
Матични системи
Сродни системи
балиско
батачко
бајбајин
кулитан
бухидско
хануноанско
лонтара
старосундско
ренчонг
реџаншко
тагбанва
ISO 15924
Уникод
U+A980U+A9DF
 Оваа страница може да содржи фонетски симболи од меѓународната фонетска азбука (МФА).
Оваа статија содржи јаванско писмо. Без правилна поддршка, може да гледате прашалници, квадрати или други симболи наместо јавански знаци.

Историја уреди

Јаванското и балиското писмо се посовремени варијанти на старото писмо кави, вид на индиско писмо усвоено во Јава заедно со хиндуизмот и будизмот. Најраното сведоштво за ова писмо датира од 804 г. Во X век било во широка употреба во книжевноста и во преводи од санскрит. Во XVII век писмото веќе се развило во денешното, кога се среќава како „чаракан“.[1] Во 1926 е воведена латиницата со холандски правопис, преработена во 1972–1973. Денес латиничното писмо во голема мера го има истиснато чараканот.

Постојат многу малку весници и списанија што се печатат на јаванско писмо. Меѓутоа, писмото засолжително се изучува во нижите и вишите паралелки на основните училишта.

Систем уреди

Јаванското писмо е азбучнослоговно (абугида). Секоја буква претставува слог со согласка (или „нулта согласка“) и подразбрана самогласка „а“ која се изговара како /ɔ/ во отворена положба. Околу буквата се ставаат разни дијакритични знаци кога треба да се означи друга самогласка, завршна согласка или странски изговор.[2]

Буквите имаат подредни облици со кои се транскрибираат согласни групи. Некои од нив имаат и голема варијанта, која се користи за имиња на важни лица и места. Разликата е во тоа што сите букви во зборот се пишуваат како големи, а не само првата. Постојат посебни интерпункциски знаци зе запирка, точка, две точки, наводници бројки, како и знаци за најава на глава, песна и писмо.[3]

Облик уреди

 
Старојавански натпис во Маланг
 
Јаванското писмо и специјалните знаци

Секој симбол се состои од свиоци налик на буквата „n“ и свиоци налик на буквата „u“. Оние налик на n имаат две големини: мали и големи (двојно поголеми). Оние како u имаат три: мали, средни (1,5x) и големи (2,5x). На пример, знакот за „х“ се состои од мал свиок n, голем свиок u и два големи свиока n. Овој формат се запазува при рачното пишување, но денес не се следи при печатење.[2]

Знаците (буквите) се пишуваат закосени и под редот. Не постои разграничување на зборовите.[2]

Самогласки уреди

Јаванскиот има вкупно девет самогласки: /a/, /i/, /ɪ/, /e/, /ɛ/, /ə/, /o/, /ɔ/, /u/. Меѓутоа, постојат само пет дијакритични знака за самогласки, па така некои од нив се користат за две разни самогласки. Други знаци не се потребни благодарение на правилата за изговор и контекстот.[2]

Фонема /i/ /ə/ /u/ /e/ /o/
Симбол          
Назив wulu pepet suku taling taling-tarung

Правила за подразбраните самогласки кај основните знаци:[2]

1) Основниот знак означува слог што завршува со самогласката /ɔ/ кога на знакот му претходи друг знак со дијакритика за самогласка.

2) Основниот знак означува слог што завршува со самогласката /a/ кога веднш по него стои знак дијакритика за самогласка.

3) Првиот основен знак во зборот ја има самогласката /ɔ/, освен ако им претходи на други два основни знака, кога првиот основен знак ја има самогласката /a/.

Согласки уреди

ha na ca ra ka
         
da ta sa wa la
         
pa dha ja ya nya
         
ma ga ba tha nga
         

Согласки на крај од слогот уреди

Четирите посебни согласки што се јавуваат на крај од слогот се означуваат со дијакритични знаци. Овие согласки се: -ng, -r, -h и -l; се означуваат со знаците „чечак“, „лајар“, „вигњан“ и „пенгкал“.

- /h/ final /r/ final /ŋ/ final
       
pangkon wignyan layar cecak

Другите согласки што се јавуваат на крајот од зборот се користат со додаток („патен“) за да се означи отсуство на самогласка.[2][3]

ha na ca ra ka
         
da ta sa wa la
         
pa dha ja ya nya
         
ma ga ba tha nga
         

Големи букви уреди

Симбол na ka ta sa pa ga ba
Прости              
Посебни              

Согласни групи уреди

Согласни групи во јаванскиот јазик можат да образуваат само гласовите l, r, w и y.

На пример,

/l/: blabag - даска

/r/: mrana - упатување

/w/: dwi - два

/y/: hyang - Бог

Кога ‘r’ или ‘y’ е втора согласка во групата, тие се претставуваат со дијакритички знаци („чакра“ и „пенгкал“).[3] Меѓутоа, кога согласната група со ‘-r’ завршува со самогласката /ə/, тогаш се користи друг знак, наречен „керет“.

Кога ‘l’ или ‘w’ е втора согласка во групата, тие се претставуваат во прилагоден облик („пасанган“), со симбол под првата согласка од групата.[1][2]

Специјални знаци уреди

Позајмените зборови од други јазици како арапскиот и малајскиот се претставуваат со додавање на дијакритички знаци на јаванските букви со најслична звучна вредност.[3] Покрај тоа, писмото користи и специјални знаци за пишување на странски поими.

A: Нејаванските самогласки се претставуваат со пет специјални знаци. Тие се.[2]

Фонема /a/ /i/ /u/ /lə/ /rə/ /e/ /o/
Симбол              
Назив nga lelet pa cerek

B: Нејаванските согласки се претставуваат со пет специјални знаци. Тие се: /x/, /dʒ/, /f/, /ɣ/, and /z/.[2]

 
Дополнителни букви за претставување на арапски фонеми

Броеви уреди

1 2 3 4 5 6 7 8 9 0
                   

Јаванскиот броен систем има свои симболи. Застапени се цифрите од 0 до 9, а останатите бројки се пишуваат со нивно комбинирање, исто како во индоарапскиот систем.[2]

0 nol 1 siji 2 loro 3 telu 4 papat 5 lima 6 enem 7 pitu 8 wolu 9 sanga

Сличности со балиското писмо уреди

Јаванското и балиското писмо се сметаат за исти. Разликата е чисто типографска.

 
Јаванско писмо
 
Балиско писмо
Javanese script Balinese script

Галерија уреди

Поврзано уреди

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 Campbell, George L. Compendium of the World's Languages. Vol. 1. New York: Routledge, 2000.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Soemarmo, Marmo. "Javanese Script." Ohio Working Papers in Linguistics and Language Teaching 14.Winter (1995): 69-103.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Daniels, Peter T and William Bright. The World's Writing Systems. Ed. Peter T Daniels and William Bright. New York: Oxford University Press, 1996.

Надворешни врски уреди